22. Hukuk Dairesi - 2018/13926 E. - 2018/27246 K.

“İçtihat Metni”

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y  K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde 21/05/2011-09/04/2012 ve 12/07/2012- 25/02/2013 tarihleri arasında şirket yönetim biriminde mobilya teknikeri olarak çalıştığını, ücretinin net 1.500,00 TL olduğunu, maaşının bir kısmının banka hesabına ve bir kısmının ise elden ödendiğini, ücret alacaklarının çoğunun ödenmediği gibi ödenenlerin de eksik ödendiğini, çalışma saatlerinin haftanın altı günü 08:00-18:30 saatleri arasında olduğunu, fazla mesai ücretinin ödenmediğini, müvekkilinin yoğun bir mesai ile çalışmasını sürdürmesine rağmen alacaklarının ödenmemesinden dolayı 11/05/2012 tarihli ihtarname ile iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini, bakiye ücret alacaklarının, fazla mesai ücreti ile kıdem tazminatının ödenmediğini belirterek kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.

Davalı vekili, davacının talep ettiği bakiye ücret alacağı müvekkili şirket kayıtları, banka kayıtları ve bizzat davacının imzaladığı makbuzlar dikkate alındığında haksız olduğunu, davacının kapatılmayan avanslarının bulunduğunu, imzalı ve resmi kayıtlara göre davacının müvekkili şirkete 1.056,01 TL borcu olduğunu, borçlu olan davacının bakiye ücret talebinin yersiz olduğunu, ücretinin asgari ücret olduğunu, müvekkili şirkette fabrikada çizim ve projelendirme bölümünde çalıştığını, fazla çalışma yapılmasını gerektirir hiçbir çalışma olmadığını, müvekkili şirkette fazla çalışma yapanlara ödemesinin yapıldığını, davacının iddia ettiği gibi 08:00-18:30 saatleri arasında değil, yasal çalışma saatleri içinde çalıştığını, kaldı ki çoğu zaman cumartesi günleri çalışma olmadığı gibi davacının sadece pazar günleri izin kullandığı iddiasının doğru olmadığını, müvekkili şirketteki çalışması dikkate alındığında talep ettiği kıdem tazminatının haklı olmadığının görüleceğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.

Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen karar verilmiştir.

Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.

2-Taraflar arasında davacının ihtarnamesindeki beyanının eldeki davada bağlayıcı olup olmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.

Somut uyuşmazlıkta davacı, davalılara ait işyerinde mobilya teknikeri olarak çalıştığını ücretinin ve fazla mesailerinin ödenmediğini ileri sürmüş, davalılar ise davacının ödenmeyen ücreti ve fazla mesai alacağı bulunmadığını savunmuştur. Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporundaki hesaplamalara itibar edilerek, davacının tüm çalışma dönemine ilişkin ücret ve fazla mesai alacağı hüküm altına alınmıştır. Ne var ki, dosya kapsamında bulunan davacı vekilinin 25/02/2013 tarihli noterlik aracılıyla davalı işverene gönderdiği ihtarnamesinde “Müvekkilimiz 21/05/2011-09/04/2012 tarihleri arası ile 12/07/2012 ile bugün arasında işyerinizde çalışmış ve çalışması yaklaşık toplam 18 ay çalışmıştır. Müvekkilimizin bu çalışmaları süresince toplam 11.400,00 TL ücreti ve 5.500,00 TL fazla çalışma ücreti ödenmemiştir…” şekilinde beyanda bulunduğu anlaşılmaktadır.

Dosya kapsamına göre davacı, ihtarnamesinde davalı işverenden olan alacağını belirlemiş olup, bu ihtarnamedeki beyanın davacı yönünden bağlayıcı olduğu muhakkaktır. Hal böyle iken, bu ihtarname dikkate alınmadan fazla mesai ve ücret alacağının hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerekmiştir.

SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.12.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.